Kelime kökeni Fransızca olan “Alfabe” sözcüğünün Türkiye Türkçesindeki asıl karşılığı “ABECE” olarak bilinmektedir. Ancak elbette ki, çoğu kişi “Alfabe” sözcüğünü kullanmaktadır. Aslına bakılacak olursa atası Yunancadır ki, birçok sözcük öbeğinin atası, dedesi diyebileceğimiz dildir Yunanca. (álpha bēta άλφα βητα); Yunanca “Alfa”  ve “Beta” kelimelerinin birleşmesiyle Fransızca’da canbulmuş ve Fransa’nın gerek kültür, gerek sanat alanında dünyayı kasıp kavurduğu 1800’lü yıllarda birçok bölgeye yayılmış, birçok dili etkilemiştir, tıpkı “kültür” sözcüğünde olduğu gibi. Almanca; “das Alphabet”, İngilizce “The Alphabet” olarak karşılık bulmuştur. Öz Türkçe karşılığı ise “Damgalık” sözcüğüdür. Al Bakiyye yapay dilinde ise "Tamğaluk" (웃MGᒍ↓) olarak geçer. 

Dünyada bilinen ve kullanılan bazı alfabeler; Uygur Abecesi, Göktürk Abecesi, Kiril Abecesi,  Arap Alfabesi, Latin Alfabesi, Çin Alfabesidir. Türkçe, Latin harflerinden oluşturulmuş 29 harfli Modern Türk Abecesi ile yazılmaktadır.
Türk, İngiliz ve Alman dilleri Latin kökenli harfleri kullanmaktadır. Türkçede W, Q, X harfleri yokken, Almanca ve İngilizcede de Ş, Ç, Ğ, İ harfleri bulunmamaktadır. Latin harfleri kullanılmasına rağmen kendilerine özgü damgaları vardır. Misal; Almanca: ä ve ß; İngilizce: w, q, x ve Türkçe: ş, ı, ö, ü, ç, ğ...
Alfabe, Sümer Uygarlığının ilk icadı olan Çivi Yazısı ile doğmuştur. Türkler tarih boyunca birçok alfabeyi kullanmıştır. Göktürk, Uygur, Arap, Kiril, Latin, Çin Alfabeleri bunlardan birkaçıdır.

Alman Alfabesi (Das deutsche Alphabet)

Özel karakterlerle beraber Almancada 30 harf bulunmaktadır. Almanca Latin kökenli harflerden oluşan ve kendisine özgü iki harfi de bünyesinde barındıran alfabe ile yazılmaktadır. 26 tane harf, 4 de özel karakter mevcuttur. Almancada Türkçe gibi noktalı (umlaut) harfler vardır. Ayrıca kendisine özgü A umlaut (Noktalı A) [ä]^[1]*? ve şarf Es veya Beta diye tabir edilen çift -se sesini betimleyen [ß]^[2]*? harf vardır. Alfabe üzerinde noktalı harfler gösterilmez. A, O, U harflerinin yalnızca noktalı halleri vardır. Büyük küçük yazım vardır. Ancak bir tek şarf Es (Beta) harfı olan ß her zaman küçük yazılmaktadır. Almancada küçük yazılan “i” harfinin büyüğü “I” şeklindedir. Büyük yazılan “İ” harfi yoktur.
Almancada “Ş, Ç, İ, Ğ” harfleri yoktur. Bu tarf Türkçe adlar ise noktasız olarak; “S, C, I, G” haliyle yazılır. İngilizcedeki gibi Alman alfabesinde de “W, Q, X” harfleri bulunmaktadır. Bazı sesleri karşılayan harfler olmasa da Almancada birkaç harf ile ilgili sesi karşılama özelliği bulunur. Ş = sch, Ç = tsch, H (Kalın) = ch. Almancada ayrıca bazı harflerin yan yana gelmesiyle telaffuzda bazı değişiklikler oluşur ve bazı sesler bu şekilde ortaya çıkarılır.

İngiliz Alfabesi (English alphabet)

26 Latin harfinden oluşmaktadır. Yazılışı ve okunuşu farklılık gösteren dildir ve bu şekilde sesletimlerin yer aldığı alfabeye sahiptir. 21 ünsüz, 5 ünlüden oluşur. Türkçeden farklı olarak “W, X, Q” harfleri vardır. “ö, i, ü, ä” gibi noktalı harfler bulunmamaktadır. Ayrıca Türkçede bulunan “Ş, Ç, Ğ” gibi harfler de yoktur. Türkçe ve Almanca gibi büyük küçük yazım kuralı vardır. İngilizcede de Almanca gibi büyük -İ- harfi yoktur. Küçük yazımda “i”, büyük yazımda ise “I” kullanılmaktadır.

“Türkçe, Almanca ve İngilizce Alfabelerde bulunan ve bulunmayan bazı sesler, bazı harfler vardır. Türkçede yazılmayan ama telaffuzda değişen birçok ses mevcuttur. Nazal N (Kefi Nuni), Açık E, Kalın H, Gırtlak G gibi bu sesler yazımda belirtilmeyip, telaffuzda belirtilmektedir. Ancak bazı kesimler, bu sesleri de harf olarak betimlemektedir. (ŋ, ñ, é, Ң) İngilizce ve Almancada bulunmayan noktalı sesler noktasız olarak yazılır ve okunur: Çiğdem=Cigdem.”