Göktürk Alfabesi: 38 harften oluşan ve sağdan sola doğru yazılan ilk Türk alfabesidir.
Uygur Alfabesi: 22 harften oluşan ve sağdan sola yazılan Türk kökenli alfabedir.
Soğd Alfabesi: Sağdan sola yazılan 22 harfli alfabedir.
İbrani Alfabesi: Hazar Türklerince kullanılmış, sağdan sola doğru yazılan ve 22 temel sessiz harften oluşan alfabedir.
Arap Alfabesi: Sağdan sola yazılan ve 29 harften oluşan alfabedir. Osmanlı döneminde özgünleştirilerek Türk Arap Alfabesi geliştirilmiş ve ilave harfler eklenmiştir. ,
Latin Alfabesi: Ruslar tarafından evvela Orta Asya Türklerine dayatılan, sonra tekrar değiştirilen alfabedir. Ancak Cumhuriyetle beraber Türkiye Türkçesinde yeniden şekillendirilmiş 29 harfli alfabedir. Kazan, Azerbaycan, Türkmenistan gibi diğer Türk ülkelerinde de kullanılmaktadır. Soldan sağa yazılmaktadır.

Kiril Alfabesi: Kazak, Kırgız, Rusya Özerk Türkî Cumhuriyetleri tarafından kullanılan alfabedir. Soldan sağa yazılmaktadır.
Runik Alfabesi: Macar boyuna mensup Türkler ve Avrupa Hun devletinde kullanılmıştır. Göktürk Alfabesinin yansıması şeklindedir.
Çin Alfabesi: Doğu Türkistan’da bazı kesimlerin kullanmakta olduğu, Çin bölgesinde yaygın kullanılan uzak doğu alfabesidir.

Runik Alfabesi: Barbar toplumlar diye tabir edilen Cermenlerce kullanılan ve soldan sağa doğru yazılan alfabedir. İngiliz ve Almanlar tarafından kullanılmıştır.
Latin Alfabesi: Roma İmparatorluğu vesilesiyle İngiliz ve Almanlara geçen alfabedir. Başlangıçta 21 adet harf olan, sonra 23’e çıkan harf sistemiyle gelişimi devam etmiştir. Modern dönemde ise J, U, W harfleri eklenerek günümüz modern 26 harflik alfabesi oluşmuştur. A umlaut ve Şarf S harflerinin eklenmesi ile de Alman alfabesi şekillenmiştir.

Türkçe, Almanca ve İngilizcede ortak olan ve olmayan bazı harfler vardır. Almanca ve İngilizcede; W,X,Q ortak iken, Almanca ve Türkçede Ö, Ü ortakdır. Türkçedeki Ç, Ş, Ğ, İ harfleri Almanca ve İngilizcede bulunmamaktadır. Almancadaki Ä ve ß harfleri de Türkçe ve İngilizcede bulunmamaktadır.